دو بیتی های محلی مازندرانی
انّه دار وارش هدامه شه گيلاره
دارِ چلا چو بَورده مه قـواره
تازه بورده شيرْ دَكِفه مِه پلاره
خور بيمو، ورگ بزوته گيلاره
نماشونِ سرا مه ونگه ونگه
چار بيدار درشونه صداي زنگه
كمين چار بيدارّ، برار بئيرم
دمـبـدم خـورِ شه يــار بئـيـرم
خجيره كيجا، هيّا هيا شومي كو
گندم به درو بينج بنشا شومي كـو
اراده به كو دارمه نشومه بي تـو
كَرِ سنگ دشت بارگيرمه خاطر تو
لوشْ كلومي گَتْ دروازه نوونه
كليـن بنه اسپـي رازه نوونـه
بخوشتـه هسـكّا تــازه نــوونـه
نامرد جور، تلي سازه نوونه
سه تا چينكّا داشتمه خجير و خارك
اتّاره كرچك بزو اتي ره شالك
اتـا بمـونّس ونـك بكنـه بهــارك
اون هم كَتِ په كُتِه زنه كتارك
نمـاشون افتـاب كشنـه زرده
بـلـنِّ ممـرز سـر گيـتـي چــرده
ته تور چمرا خاموش ويشـه
رزِرزِ خونشكرديگتي شه درده
اونمـا بيـارده هلـي تتـي ره
سو بيـارده مَلهِ وَرِ كتي ره
بچا بچا سراينگو اسپه مكنا
ونوشه دَكرده شه پمتي ره
قالي سرنيشتي، كوبِ تري ره ياد دار
امسـال سري پار ِوشني ره ياد دار
اسب سواري دوش چپي ره ياد دار
چكمه دپوشي لينگ تلي ره ياد دار
مونگه شو بلبل مسكنّه خونّش
ويشه دريم جه،اَش زنّه نالش
شـرشـرِ آبشــارا روآرِ مـجش
چمرِ زنگ گسفنـدون گالـش
لَلِه واي چپون گالشي خونش
زِلالِهْ ائو دَريـم، رو جـايِ شـو
ميهـا تَجِنِه دلغـارّه دنــه خش
سي سي پشته جه شِه زِنِّهُ وارِش
هِمِهْ سُوغاتِيِ فصـل ويهــاره
ويهـاره پـر خجيــره لالــه زاره
عاروس و داماد شينهحِجلِه خِنِه
شَمْ به دَسّ و قَن به دِهون كِردِنِه
دامـــادِ پـر اِمــو دائِـه پـا اِنــّاز
تـا عـاروس هنيشـه روي زر اِنّاز
عــاروس شِه خِنِه وَنِِّسه رَجــِه
كَتِ كَـش ر زوئِه رِز رِزِ ميـجِـه
آويزونكِردِه هرچي داشتِهجِهاز
مُورْ قاب،ُتتمكيسه،پيلكيف، جانِماز
دِسِّــه روزِ لَلـِة خـونــش نيمــو
چپون هي هي و خونش نيمو
پلنگلسلس بوردهچفتدياري
لَله ره ونگ هدا عاشـق واري
چپـون بـي وفـا رونـش نكـرده
لَله جه حرف نزو خونش نكرده
خنه يِ قصه ره هر سرهِ سرِه
پيرزنا چل كرده رشته
شو سيو پَرّه كه واكرده
همندي ره چرا كرده
پرچيم شِخ آسمونِ تو كه
شه دتا لينگ هوا كرده
ندودندي وِه چه ها كرده...
شو په گرِ صدا ايمومه گوش
كتري تشِ سَرْجه بيمو جوش
لَلـه وا زمـّه تـا گسفـن بچـره
لَلة صدا جه من و مه بيهوش
ننوز گته كه اشرف ته باغشِا كو
ته شاه و اميرونِ برو بيا كو
ته سرنا چي و چكّه زنِ سماكـو
كالـه بهييـو تره دَوسْتنه گو
نظرات شما عزیزان: